Η παρεξηγημένη έννοια του Εθελοντισμού

Εθελοντισμός είναι η εκούσια, ανιδιοτελής προσφορά στην κοινωνία, σε ομάδες ευπαθείς σωματικά, κοινωνικά ή οικονομικά. Το ερώτημα που προκύπτει πέρα από τα θετικά του εθελοντισμού είναι το κατά πόσο όλοι οι εθελοντές ενεργεία ή δυνάμει, γνωρίζουν τις παγίδες του.... Μεσσιανισμού;

Μπερδεύονται δύο έννοιες Εθελοντισμός και Μεσσιανισμός, κι όμως είναι τόσο αλληλένδετες εάν ξεφύγει ο εθελοντής απ' τον πρωταρχικό στόχο που είναι η ανιδιοτελής προσφορά στο ανήμπορο κοινωνικό σύνολο.

Επεξηγηματικά, όταν ο εθελοντής προσφέρει έργο σε επίπεδο κοινωνικό ή ανεπίσημα προσωπικό, χωρίς δηλαδή να είναι ενταγμένος σε μια κοινωνική ομάδα οφείλει να είναι συνεπής στα ιδανικά του, στις αξίες του και πάνω απ' όλα στην ακραιφνή αγάπη του απέναντι στον συνάνθρωπο, χωρίς ρόλο Σωτήρα σε μια κοινωνία που πρέπει να αλλάξει ριζικά και αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνο από εθελοντές αλλά σε σύμπραξη με αρμόδιους φορείς και φυσικά σε ένα διαφορετικό πανανθρώπινο τρόπο σκέψης.

Από κει και πέρα όμως, όταν αυτά τα ιδανικά μετατρέπονται σε προβολή, συμφέρον και ματαιοδοξία, τότε ο εθελοντισμός δεν υπάρχει ούτε καν ως έννοια.

Ακόμη, οι εθελοντικές ομάδες συντελούνται στα πλαίσια, να βοηθήσουν ανθρώπους και όχι πολιτικούς κυρίως αυτοδιοίκησης, οι οποίοι δεν προσέφεραν τίποτα απολύτως για το κοινό συμφέρον. Συνέβη ωστόσο πολλές φορές οι εθελοντές και οι οργανώσεις να επιδιώκουν να τα "έχουν" καλά με τον Δήμο ή την Περιφέρεια, καλώντας τους για ιδία προβολή πολιτικών και οργανωτών εθελοντισμού , με αποτέλεσμα άνθρωποι, οι οποίοι δεν προσέφεραν να προβάλλονται ως "σωτήρες" του τόπου, που οι ίδιοι συνέβαλαν να φτάσει -συνήθως φτάνει- σε μαύρα χάλια.

Ο Εθελοντισμός πρέπει αν προκύπτει χωρίς πίεση, χωρίς συμφέρον και με διάθεση όντως αλτρουιστική και ανθρωπιστική. Οι βοηθούμενοι από τους εθελοντές δεν πρέπει να απαιτούν αλλά να εκτιμούν έστω και το λίγο που ο εθελοντής στο χρόνο που έχει τους προσφέρει χωρίς να είναι υποχρεωμένος. Εν ολίγοις οι σχέσεις πρέπει να είναι σαφείς, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή καχυποψία και το παραμικρό συμφέρον. Η οποιαδήποτε προβολή στον εθελοντισμό με οποιοδήποτε τρόπο και η οποιαδήποτε φιλοφρόνηση σαφώς και είναι περιττή. Περιττό επίσης είναι να κάνουμε τον Εθελοντισμό "οικογενειακή επιχείρηση", πράγμα σύνηθες στις μέρες μας.

Οφείλουμε ως άνθρωποι να προσφέρουμε τις δράσεις μας για τον Πολιτισμό, το περιβάλλον, την κοινωνία σε επίπεδο και ατομικό και συλλογικό, οφείλουμε όμως και να διακρίνουμε τους όρους και τις αλήθειες πρωτίστως μέσα μας και μετά με αυτό που θέλουμε να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους.