«Ένα σπάνιο διάφανο κρίνο»Αφιερωμένο στον Θάνο Ανεστόπουλο

Γράφει η Εύα για το freedomwayradio.

Ορμώμενη από τον πρόσφατο «θάνατο» του Θάνου Ανεστόπουλου, γράφω για να καταδείξω τον θάνατο του τηλεοπτικού «Πολιτισμού», ο οποίος δυστυχώς είναι πολύ χειρότερος από τον σωματικό…

Ένας ποιητής της ροκ, ένας άνθρωπος χαμηλών και ήπιων τόνων, που είχε μάθει να επικοινωνεί τον τρόπο σκέψης του και τη φιλοσοφία του μέσα από την Τέχνη του που τόσο αγαπούσε, είτε ερμηνεύοντας είτε γράφοντας είτε ζωγραφίζοντας είτε απαθανατίζοντας με τον δικό του τρόπο στιγμές, πολύτιμες στιγμές ζωής, άφησε την τελευταία του πνοή πριν λίγες μέρες, φεύγοντας για τη συνοικία των αγγέλων, εκεί όπου ψυχές και τέχνες μένουν αναλλοίωτες...

Μοιράστηκε τις τελευταίες του στιγμές, με αγαπημένα του πρόσωπα, με ανθρώπους που δε δίστασαν την ύστατη και φορτισμένη εκείνη στιγμή του αποχωρισμού να μοιράζονται μαζί του αυτές τις στιγμές… Είναι σκληρότερο να ξέρεις ότι κάποιος δικός σου φεύγει, παρά να βλέπεις το ίδιο το τέλος.

Εμείς φτωχότεροι εδώ και λίγες μέρες, μένοντας πίσω να χαζεύουμε κάποια έργα τέχνης και να ακούμε μελωδίες του «θλιμμένου» ποιητή να αντηχούν στη δική μας θλίψη και να μας θυμίζουν ότι η ζωή είναι σημαντική, μόνο που αρνούμαστε ή αργούμε να το συνειδητοποιήσουμε.

Ο Θάνος ο Ανεστόπουλος, μπορεί να ήταν μελαγχολικός καλλιτέχνης, όμως ακόμη και λίγο πριν κλείσει τα μάτια του και ξέροντας ενστικτωδώς την από ‘ κει και έπειτα μοναχική πορεία του, φρόντισε να ανεβάσει παραστάσεις που αγκαλιάστηκαν από φίλους και φιλότεχνους, φρόντισε να δείξει μία δύναμη ψυχής  χωρίς να παραιτηθεί, μα πιο πολύ φρόντισε να μας παραδειγματίσει να αγαπάμε τη ζωή, να τη ζούμε ως πρωταγωνιστές και όχι ως θεατές,  ακόμη κι αν ξέρουμε ότι για λίγο θα είμαστε στο έργο της.

Ο Θάνος, ακτιβιστής, ποιητής, μουσικός, ζωγράφος, φωτογράφος, φιλόζωος, τρυφερός πατέρας, αλτρουιστής έφυγε. Έφυγε, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια πολιτιστική κληρονομιά για εκείνους που αγαπούν το περιθώριο και ζουν για τη ζωή και την τέχνη. Για εκείνους που αγαπούν την αυθεντικότητα, την αλήθεια. Για όσους έχουν άποψη και δε διστάζουν να τη φωνάζουν.

Επανέρχομαι στον πρόλογο και αναρωτιέμαι γιατί πια τους ποιητές δεν τους σέβεται η σκουπιδιάρα που λέγεται ελληνική κρατική ή δημόσια τηλεόραση. Αυτή που υποτίθεται ότι

προάγει τον Πολιτισμό, ούτε σαν τίτλο ειδήσεων δεν είπε μία κουβέντα γι’ αυτό το κεφάλαιο της Τέχνης που πολύ πρόσφατα μας άφησε. . .

Δεν είναι θυμός, ούτε οργή αυτό που εκφράζω.. Παράπονο είναι και μία παραδοχή της φτήνιας μας, μιας και οι ποιητές είναι «λίγοι» για τον τηλεοπτικό Πολιτισμό τους, τον τόσο κατάπτυστο εντέλει.

Ο Θάνος Ανεστόπουλος δε χρήζει θρήνου τηλεοπτικού, όμως το θράσος ορισμένων με ξεπερνά. Ειδικά εκείνων που μιλούν για Πολιτισμό και αποδεικνύονται οι πλέον απολίτιστοι.

Καλό ταξίδι φίλε Θάνο,

Οι μουσικές σου και τα ποιήματά σου είθε να μας συντροφεύουν για πάντα. . .