Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αυτό που ακούμε, που
νιώθουμε, που τραγουδάμε αυτό είμαστε.
Αυτό μας ωριμάζει, αυτό μας δοκιμάζει, αυτό μας ενώνει με
ένα χάος που γουστάρουμε, αυτό γεμίζει τα κενά μας, αυτό είμαστε… Τα τραγούδια
μας.
Οι επιλογές μας, οι κατευθύνσεις, οι οδοί, τα περάσματα, οι
θύμησες, τα ξεσπάσματα, αυτό είμαστε…. Τα τραγούδια μας.
Η ταυτότητά μας, το είναι μας, η μοναξιά μας, το καταφύγιό
μας, οι κρυφοί μας πόθοι, τα όνειρά μας, η αυτοκριτική μας, η δύναμη μας, η
φαντασία μας, η αγάπη, το μίσος, ο θυμός, ο έρωτας, το πάθος.
Το ένστικτό μας, το συνειδητό, το ασύνειδο, οι εαυτοί, οι
φίλοι, οι οικείοι, οι άλλοι…. Είμαστε τα τραγούδια μας.
Εκεί το καλό, εκεί το κακό, εκεί το λάθος, το σωστό, είμαστε
τα τραγούδια μας…..
Εκεί οι αλήθειες μας, εκεί και τα ψέματά μας, εκεί η σιωπή,
εκεί και η απομυθοποίηση…
Η ελευθερία μας, τα δεσμά μας…
Κι αν δεν πείθεστε, δραπετεύστε, αισθανθείτε, ακούστε
εκείνους τους στίχους που είστε εσείς… Κλείστε τα μάτια, νιώστε, δακρύστε,
ξεσπάστε, γελάστε, ερωτευτείτε, αφεθείτε… Ταξιδέψτε με μουσικές, με εκείνη την
ποίηση που για τους πολλούς είναι δυσνόητη επειδή βολεύτηκαν στο ρηχό και το
κενόδοξο κι αναρωτηθείτε αν όντως είμαστε τα τραγούδια μας…
Αν συμβεί κάτι απ’ αυτά, αν νιώσετε κάτι απ’ τα παραπάνω, τότε
να’ στε σίγουροι… Είμαστε τα τραγούδια μας…
Υ.Γ Και να σκεφθείτε ότι όλα αυτά τα έγραψα ακούγοντας τους
πιο όμορφους στίχους….
Εύα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου